اوشنر دانا کیست؟ بنابر روایات و نوشته های پارسی میانه،کاوس شاه کیانی وزیری دانا به نام اوشنر (avshnar)داشت. این مرد همه خردمندی بود وبا آموزش های بخردانه خود ایرانیان را پرورش داد .

پرسید شاگرد از اوشنر دانا که یک تا هزار هر ماریک(=شمار) این را به سخنی به فرهنگ بگوی:

اوشنر گفت: نخست هنر (برای)مردمان، خرد نیک (است).

(آن) یک کار(که در)کردن (آن) پشیمانی نبود کرفه (=به معنی ثواب و در مقابل گناه) است.

(آن) یک کار که کردن (آن) مایه ورترین چیز است ،تخشایی(=کوشش).

(آن) یک کار(که برای)مردم فرخ ترین چیز است: دانش و دهش.

آن یک که با هرچیز آمیخته شده است فرساوندی(=نیستی و زوال).

آن یک که از هر تیزی تیز تر کامه خشم است.

یک چیز که از هرتاریکی تاریک تر ،دوش آگاهی(=نادانی)است.

آن یک بندی که از هر بند سخت تر،ورن(=شهوت).

یک راه که به بهشت شود ،گروش راست(=ایمان درست) و کنش (=عمل) نیک است.

دو پیرایه برای مردمان نیک (است) ،دهش و دانش.

دوکس خویشتن رفت نکنند(=خود را سبک نکنند)، یک که (به)درشت آوازی سخن به کسان نگوید و دودیگر (=دوم) که از بدان چیز نخواهد.

از این دو چیز بیشتر سزد اندیشیدن(=ترس و پرهیز) یکی از گناه و دودیگر از بدان.

دو چیز را از خویشتن دور نباید داشتن ، یکی خیم(=خوی) نیک و دودیگر خرد.

چهار چیز مردمان (را) گرامی تر است، گرفتن و دادن، برزش (=احترام) بزرگان و پناه دادن و پیوند با نیکان .

این شش چیز به دوش آگاهان بود ، نه به دانایان، یکی (آن) که بدون سبب خشم گیرد، دودیگر دوست و دشمن نشناسد ، سدیگر که سخن بی سود گوید،چهارم که راز نشاید داشتن ، پنجم که بی گاه بسیار خندد، ششم که به هرکس گستاخ بود.

برگرفته از کتاب اندرز اوشنر دانا ترجمه ابراهیم میرزای ناظر