نقش بته جقه  از سرو ایرانی که از نمادهای زرتشتی بوده سرچشمه گرفته است .سرو نشانه آزادگی ایرانیان است و از سر فروتنی سر خود را خم نموده است.از نمونه‌های یافته شده که شاید اولین بته مشاهده شده در تاریخ هنر ایران است، نمونه‌ای که یافته شده در پیکر کنده‌های آشوری ایلامی متعلق به سه هزار سال قبل از میلاد است و گلدانی دیده می‌شود که دو عدد برگ بته مانند از آن آویزان است.در آمریکا این نقش را «Persian pickles  » به معنی «خیار شور ایرانی» می‌نامند

بته از گذشته های دور تا کنون زینت بخش اکثر پارجه های سنتی از جمله ترمه و زری و هنرهای دیگر مانند قالی بافی ، گلیم بافی ، کاشی کاری ، سفالگری ، قلم زنی روی فلز و... بوده است.و با نام های بته جقه ، ترمه ای ، بادامی ، قلمکاری ، قهر و آَشتی ، مادر و بچه و... شناخته می شود . بته جقه اغلب به دو روش هندسی (با خط های زاویه دار ) و گردان ( با خطوط منحنی ) ترسیم می شود. این نقش در اندازه ها و شکل ها و رنگ های مختلف در طول تاریخ یکی از نقوش زینتی مهم آثار هنری کشورمان بوده است .

اساس شکل گیری نقش بته گردش پاره خطی است که نقطه آغاز آن کمی خمیده (سر کج) است و پس از یک گردش منحنی در همان نقطه شروع به هم پیوسته وگردش ان متوقف می‌شود. در این گردش شکلی به دست می‌آید از یک سر باریک و در نقطه میانی شکم دار است.

تشبیهات دیگری نیز بر شکل آن قائل اند، چنان که آن را به شکل میوه ی درخت کاج، بادام، میوه صنوبر، یا خمیدگی درخت سرو در مقابل نسیم ملایم و قطره تشبیه نموده اند . علامه دهخدا بته جقه را ساخته شده از پر پرندگان می‌داند که بر بالای کلاه پادشاهان ایران نصب می‌شده است.

برای آشنایی بیشتر با این طرح هنری اصیل ایرانی کتاب« بته جقه چیست »نوشته ی خانم طاهره عطروش پیشنهاد می شود .