دلم بد جوری هوای روزهای خوش قصه را دارد. نه اینکه ناخوش باشم ، نه . اما انگار آن روزها یک جور دیگر بود ...همان وقت ها را می گویم که شوق داشتنت وجودم را لبریز کرده بود ...همان وقت ها که مثل امروز هر لحظه ترس از دست دادنت همراه من نبود... فقط حال خوب تصور روزهای قشنگ با تو بودن همه ی فکرم را گرفته بود...اما حالا دیگر خیلی از آن روزها فاصله گرفته ایم ...انگار دیگر قرار نیست بودنت همیشگی باشد . قلبم آرام آرام خودش را برای یک فراموشی بزرگ آماده می کند ...مقصر چه کسی بود ؟ نمی دانم ...